Kerstboom
Na avonden kwartetten, waren we weer een beetje klaar met onze new-found hobby. Daarom hebben we uiteindelijk toch maar de kerstboom gemaakt.
Auteur: Renske
Waarom ik geen mooie foto’s kan maken in Suriname
‘I used to think that I could never lose anyone if I photographed them enough. In fact, my pictures show me how much I have lost.’
– Nan Goldin
Ergens in januari vroegen mijn ouders of ik naar Suriname wilde na mijn examen. Natuurlijk wilde ik dat en vanaf dat moment ben ik mijn vakantie gaan plannen. Maike zei dat ik heel veel foto’s moest maken. Ik had bedacht dat ik ruim de hele maand dat ik hier was elke dag een plog zou maken, net als 10e. Ik zou elke dag van mijn fantastische avontuur vastleggen zodat ik dat toffe gevoel dat ik altijd heb wanneer ik in Suriname ben, altijd ging bewaren.
Toen ik hier eindelijk alleen was, lukte me dat niet. Ik moest zo wennen om hier weer te zijn. Hier waar alles zo bekend is, maar toch ook zo vreemd. Waar mensen mij herkennen als ik door de stad loop of ergens kom, maar zelf bijna geen mensen meer ken. Maar ook waar ik eindelijk alle dingen weer kan doen die ik vier jaar lang niet heb kunnen doen en waar ik alles weer kan eten wat ik vier jaar lang niet heb kunnen eten.
In die eerste week maakte ik wel foto’s, maar ik vond het lastig. Aan de ene kant zijn foto’s een geweldige manier om herinneringen te bewaren, maar aan de andere kant lukte het mij niet. Het lukte mij niet om de sfeer, de mooiheid en het blijde gevoel dat ik op dat moment heb, op de foto te zetten. Als ik door Suriname loop of de stad uit ga, dan vind ik Suriname zo mooi. Zo verschrikkelijk mooi. Op een avond ben ik een ijsje gaan eten in de stad aan de Waterkant. We hadden uitzicht op de Bosje brug waar de auto’s overheen reden, de lichtjes die bij Fort Zeelandia in de bomen hingen, de mensen die rondliepen en het terrasje dat vol zat met mensen. Ik word daar heel blij van, maar dat zie je allemaal niet terug op mijn foto’s.
Een andere reden waarom ik het lastig vind, is omdat Suriname anders is dan Nederland. Suriname ziet er anders uit. Minder luxe. Meer chaos. Zelf moet ik daar altijd even een dag aan wennen als ik in Suriname ben. Ik moet dan even mijn first world mind uitzetten en dan is het weer normaal. Daarna vind ik Suriname zo mooi. Juist omdat het minder luxe is. Omdat er meer chaos is. Het is gewoon Suriname. Ik wil alleen dat andere mensen het ook mooi vinden. Van iets dat je zelf heel gaaf of mooi vindt, wil je graag dat andere mensen dat ook vinden. Je wilt ermee pronken en er een beetje over opscheppen. Dat wil ik ook over Suriname. Ik wil dat andere mensen mijn land ook zo mooi vinden. Het is alleen niet het uiterlijk. Het is ook de sfeer die er is. Die sfeer kan ik niet overbrengen, waardoor het uiterlijk overblijft. En ik ben bang dat anderen dat helemaal niet zo mooi vinden zoals ik dat vind.
Misschien komt het ook wel omdat ik geen fotograaf ben. Als ik besluit om van een dag een plog te gaan maken, ben ik constant bezig met foto’s maken en mooie composities te zoeken. En dan is de foto soms niet goed belicht. Terwijl ik eigenlijk meer geniet als ik gewoon ga genieten van die dag. Als ik niet druk bezig ben met foto’s maken. Als ik gewoon één mooi moment zie, daar snel een foto van maak en dat op instagram zet. Van mijn reis in Suriname heb ik maar een paar foto’s. Van de vijf weken dat ik hier ben, heb ik de meeste toffe, mooie en blije momenten niet gefotografeerd. Maar ik zou ook niet zo goed weten hoe ik zoiets dieps moet bewaren. Niet op een foto en soms ook niet zo goed in mezelf.
Joden Savanne
Zondag ging ik naar Joden Savanne. Cynthia McLeod schrijft over deze plaats in haar boek ‘Hoe duur was de suiker’ en sindsdien wil ik heeel graag naar deze plek. Het was heel gaaf en bijzonder, maar ik had het in mijn hoofd toch iets mooier gemaakt dan het was, waardoor het ook een beetje tegenviel. Het was wel een hele leuke dag, gewoon even buiten de stad en wat leuks doen. Op de weg terug kwamen we een kreek tegen langs de weg en daar zijn we even gaan zwemmen.
Commewijne
Afgelopen zaterdag ben ik gaan touren op Commewijne, dat is aan de overkant van Paramaribo over de rivier. We zijn langs de oude koffie- en cacaoplantage Peperpot gereden – daar was ook een natuurpark waar je een wandeling kon maken, maar A. zei: ‘Dat moet je maar met andere Nederlanders doen’ – en langs Fort Nieuw Amsterdam.
Woensdag een juli
1 juli. De dag van mijn diploma-uitreiking, die ik bijwoonde vanuit Paramaribo en de dag van Keti Koti. Op Keti Koti vieren de Surinamers dat de slavernij afgeschaft werd. Dit was op 1 juli 1863 en sindsdien is het een nationale feestdag en wordt het groots gevierd.
Ik ging de verbinding eerst even testen met vriend G. Het werkte!
Hier was het begonnen.
In Nederland was het laat, maar in Suriname was het nog maar vijf uur. Dus op naar de stad voor een feestje.
Er waren dansende meisjes..
Indianen..
En ik kocht schaafijs.
Zoooo lekker!
Deze foto maakte ik, geheel in traditie. (De traditie is: Op Keti Koti met schaafijs op de foto terwijl je kijkt als een ebbe.)
In de palmentuin was er een optreden.
Maar wij liepen door. Ze hadden lichtjes opgehangen <3
Zelfs de maan was perfect <3
We gingen even naar de pier, waar mensen mij nog herkenden ook al was ik al vier jaar niet meer in Suriname geweest. Ik kende ze alleen niet meer, dus het was een beetje gek, maar ook wel stoer.
Het werd al donker.
Dus we gingen snel op weg.
Hier naar toe.
Alleen jammer genoeg niet om pizza of kip te eten. We werden hier opgehaald.
Zaterdag zevenentwintig juni
Ik werd wakker met een kusje van Maike
Daarna ontbeet ik met dit gezelschap.
Ik ging op weg.
Hiernaartoe.
Ik ging zwemmen.
Daarna las ik dit geweldige boek.
En at een broodje met kip en dronk een zuurwater.
Aan de wandel! [Als je goed kijkt, kun je alle muskietenbulten zien op mijn benen. Niet alles is dus zo leuk als het lijkt – het jeukt namelijk als een malle.]
Ik liep langs het Chinese warenhuis waar ze letterlijk alles verkochten – R e d A p p l e
Thuis!
Ik deed het juiste shirtje aan..
en maakte een hele stapel plogs – drie dus.
Donderdag vijfentwintig juni
Een nieuwe dag, en ik ging een fiets huren in de stad.
Ik liep vanaf het eindstation van de bus naar Zus&Zo, waar ook Fietsen in Suriname zit.
Het duurde langer dan ik dacht en het was ook warmer dan ik dacht. Dus ik had wel een glas soft verdiend.
Toen ik me eindelijk niet meer verrot zweette, ging ik een fiets huren. Ik vond het alleen een beetje duur en laten we eerlijk zijn, niemand heeft zin om in dertig graden te fietsen. Dus toen moest ik weer teruglopen naar de bus.
Ik liep door de palmentuin..
Langs het onafhankelijkheidsplein..
en langs het presidentieel paleis.
Ondertussen zaten mijn ouders aan het bier in Duitsland.
En nam ik finaal de verkeerde bus. [Het huisje is waar ik moet zijn en het grijs is de route die ik gereden heb – dezelfde weg heen en terug. Toen ben ik maar uitgestapt en moest ik nog twintig minuten lopen, in de hitte.]
Dinsdag drieëntwintig juni
Ik ging op a v o n t u u u u r !
Heel veel andere mensen gingen ook naar Suriname
Nu begint het echt, spannond
Ik moest mijn bezorgde familie gerust stellen en als ik in het vliegtuig zat even melden dat ik daar was. Ze denken zeker dat ik dom ben.
Ik vloog de halve wereld over, om precies te zijn ruim 7600 kilometer.
Dit is schiphol vanaf de bovenkant.
Ik keek een film en toen maakte ik een sudoku en toen sliep ik wat
Ik maakte bij toeval deze artsyflartsy foto, Maike vindt het waarschijnlijk gewoon een slechte foto. Maar oh the joy wanneer je geen professionele fotograaf bent en gewoon kan genieten van plaatjes.
Daarna waren we er al bijna !!1! De vlucht duurde ruim negen uur, in tegenstelling tot de maximaal vijf minuten die het duurde om tot hier te lezen.
Ik maakte nog een artsyflartsy foto. Ik ben zo kunstzinnig!!
We zijn er. EINDELIJK! Na een half jaar hiernaar uitgekeken te hebben, ben ik eindelijk in Suriname!!!
Oh the irony
Paint Skills
Needless to say dat ik aangenomen ben voor de studie Internationale Betrekkingen en Internationale Organisatie. Tot grote vreugde van Maike (en ook vast wel van Edje – en anders heeft hij pech).
1o
Afgelopen twee weken heb ik heel veel thuisgezeten en als een malle geleerd voor mijn komende examens. Gelukkig heb ik spotify premium en kon ik dus onbeperkt muziek luisteren al die tijd. Dit was mijn afspeellijst:
En nu ga ik mijn Nederlands examen maken, joe!